Δεν είμαι ιεροσυλία ούτε προνόμιο. Μπορεί να μην είμαι αποτελεσματικός ή εξαιρετικός, αλλά είμαι εδώ

Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ.

Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,

αλλά και επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι.

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω

μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα.

Ή που δεν βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.

Και όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου,

εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.

Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.

Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι...

γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.

Είπες είμαι διάφανη και εύκολα με ξεχνούν.

Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου 

για να αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;


Μισέλ

Μισέλ...έμεινες μαζί μας τόσο λίγο πριν διαλέξεις αυτή τη γεμάτη ομίχλη παραλία για να συνεχίσεις το δρόμο σου. Ήταν Ιούλιος του 1967 και ήσουν μόνο είκοσι χρονών. Μας άφησε είκοσι ποιήματα. Το βρήκε πολύ δύσκολο να είναι απλά ο εαυτός της. Ελπίζουμε τα ποιήματα αυτά να έχουν τη μορφή που θα ήθελες, Μισέλ. Είσαι κοντά μας, σε αγαπάμε και σε χρειαζόμαστε και σου υποσχόμαστε πως θα σε θυμόμαστε ώσπου να συναντηθούμε ξανά...Σαν Φραντζίσκο, Ιούλιος 1967

Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.