Το μικρό άσπρο σύννεφο..

Σπάνια έφερνε αντίσταση στα παιχνίδια του ανέμου. Το μικρό άσπρο σύννεφο δεν σκεφτόταν πολύ. Μονάχα ένιωθε και ζούσε τη στιγμή... αφηνόταν και ταξίδευε. Ήταν όμορφα και ανέμελα τα ταξίδια του. Περνούσε πάνω από βουνά και ωκεανούς, μικρά χωριά και μεγάλες πόλεις, καταπράσινα δάση και γαλάζιες λίμνες. Το τρελό κυνήγι με το βόρειο άνεμο το έφερε, χωρίς να το καταλάβει, σε τόπο που δεν είχε ξαναδεί. Του άρεσε να γνωρίζει καινούργιους τόπους. Γλυστρούσε ελαφρά πάνω τις στέγες και τις αυλές των σπιτιών μαζεύοντας αχόρταγα μυρωδιές και εικόνες. Ήθελε να απολαύσει όσες περισσότερες μπορούσε!

Η μεθυστική μυρωδιά του γασεμιού το μάγεψε! Κοντοστάθηκε...παρακάλεσε τον άνεμο να το αφήσει για λίγο εκεί και με μια βαθειά ανάσα προσπάθησε να αντιληφθεί την πηγή της. Ερχόταν από μια όμορφη αυλή με ένα μεγάλο πέτρινο σπίτι. Πολλών ειδών δέντρα και λουλούδια ήταν όμορφα τοποθετημένα σε αυτή τη μεγάλη αυλή. Μα η γλυκιά μυρωδιά του γιασεμιού τα σκέπαζε όλα. Το σύννεφο κοιτούσε και μύριζε μαγεμένο. Πόσο υπέροχα ήταν! Ο ξύλινος φράχτης, τα πολύχρωμα λουλούδια μοιρασμένα σε παρτέρια, σαν σε παλέτα ζωγράφου. 

Η λεπτή φιγούρα που εμφανίστηκε τράβηξε την προσοχή του. Με ένα απαλό φύσημα του ανέμου το σύννεφο πλησίασε. Η μορφή που άρχισε να διακρίνει από εκεί ψηλά, σιγά σιγά μεταμορφωνόταν σε μια όμορφη κοπέλα, με μακριά σγουρά, ξανθά μαλλιά. Φορούσε ένα φόρεμα μακρύ, λευκό, σαν το σύννεφο. Κατέβηκε τα πλατιά σκαλοπάτια του σπιτιού διασχίζοντας τον κήπο με τις κόκκινες τριανταφυλλιές και προχώρησε προς τις παιδικές κούνιες, κάτω από τη μεγάλη κερασιά. 

Ήταν όμορφη σαν πριγκίπισσα! Τα κόκκινα τριαντάφυλλα έγιναν ξαφνικά πύρινες γλώσσες. Η μεγάλη κερασιά ένας τεράστιος δράκος έτοιμος να την κατασπαράξει και το μικρό άσπρο σύννεφο ένιωσε για λίγο πρίγκιπας με την αστραφτερή πανοπλία του που ρίχτηκε στη μάχη για να σώσει την αγαπημένη του! Ήταν ευτυχισμένο...

Ένιωσε ένα περίεργο δέσιμο με αυτό το άγνωστο κορίτσι. Μια γλυκιά νοσταλγία το πλημμύρισε καθώς το κοιτούσε που στεκόταν αμίλητο... Ο άνεμος εγκατέλειψε για λίγο το μικρό σύννεφο και κατέβηκε να χαϊδέψει τα χρυσά της μαλλιά. Το κορίτσι χαμογέλασε...και ήταν σαν να άνθισαν μαζί όλα τα λουλούδια του κήπου!

Η ματιά της πλανήθηκε πέρα από το φράχτη, στην απέραντη θάλασσα, στο γαλάζιο του ουρανού. 

Και εκεί, πάνω από την όμορφη αυλή με το γιασεμί, τα κόκκινα τριαντάφυλλα και τη μεγάλη κερασιά, ένιωσε το ζεστό βλέμμα του κοριτσιού να το αγγίζει. Μια ακατανίκητη επιθυμία να μείνει για πάντα εκεί γεννήθηκε μέσα του...και το μικρό άσπρο σύννεφο έγινε βροχή...!

Β.Λ